Afondando na poesía: Chus Pato II

Traballo de Ánxela LLinares e Paula Gamallo, de 1º de Bacharelato do IES Pintor Colmeiro.

Visita de Carlos Vila Sexto

O xoves 6 de xuño visitou o noso centro este autor para falar co alumnado de 3º e de 4º de ESO dos seus libros Gárgola e As sete mortes. Disto e de moito máis, pois descubrimos con el un rapaz que amaba os videoxogos e os cómics, o cine e o xénero fantástico. E o que máis lle gustaba do mundo era xogar. Agora traballa na Televisión Española e é guionista de series tan famosas como “Los misterios de Laura”. Pero segue a escribir novelas! Agardamos lelo novamente, pois foi todo un éxito.

Máis nas estelas dos ronseis:  Terror e Misterio

Proxecto de calidade

Non o dicimos nós, é cousa da Secretaría Xeral de Política Lingüística. Dos 826 centros que enviaron o seu proxecto de normalización ao organismo da Consellería de Educación, o noso está entre os 20 que obtiveron a máxima cualificación:

Os colexios e institutos que obtiveron a máxima puntuación pola calidade dos proxectos foron os seguintes: na provincia da Coruña, o IES de Arzúa, o IES David Buján de Cambre, o CPI A Picota de Mazaricos, o CPI Virxe da Cela de Monfero, o IES Maruxa Mallo de Ordes, o IES Félix Muriel de Rianxo e o CEIP de Aguiño de Ribeira; en Lugo, o IES Perdouro de Burela e o CPI Doutor Daniel Monje de Navia de Suarna; en Ourense, o IES San Mamede de Maceda, o CPI de Maside e o CEIP de Prácticas de Ourense; en Pontevedra, o IES Aquis Celenis de Caldas de Reis, o CEIP Espiñeira-Aldán e o IES de Rodeira de Cangas, o CEIP Mestre Valverde Mayo de Mos, o IES Val do Tea de Ponteareas, o CEIP de Parada Campañó de Pontevedra, o IES Pintor Colmeiro de Silleda e a Escola Superior de Arte Dramática de Vigo.

 O que é unha mágoa é que por este esforzo que realizamos no ENDL a achega económica fose, en comparación con cursos anteriores, considerablemente reducida. De ser cualificados coa máxima putuación hai uns anos, a aportación que recibiríamos para o desenvolvemente do proxecto sería de 2000 €. Coa importante redución que sufriron as partidas para a normalización lingüística, só tivemos 800 €.

Encontros coa poesía: Antonio García Teijeiro

Antía e Nuria achegáronse á obra de Antonio García Teijeiro e mantiveron con el un diálogo escrito. Estas son as súas impresións:

 Poder falar con este autor sen dúbida foi unha moi boa experiencia. Cambiou a nosa perspectiva de ver o mundo da Literatura. Ver como é capaz de expresar o que sente escribindo, dun xeito do que tod@s gostamos, con poesía, historias... Quedounos moita pena de non poder encontrarnos co poeta en persoa, e saber máis del. Pero estaba a traballar na súa Antoloxía, e agasallounos con parte do seu tempo contestando as nosas preguntas, polo que non temos máis ca agradecemento. Lemos moitos poemas del, e gustáronnos especialmente "Ventiño" e "Chove nos versos", e aínda que xa rematamos o traballo temos pensado buscar os seus libros e seguir léndoo. Facer traballos deste tipo parece que nos introducen máis no que é a escrita e ganas de ler.

Paisaxe lingüística. Graffitis

Durante este traballo comprobamos que as pintadas e os graffitis non son significativos cando se trata de establecer a lingua predominante nos sinais visibles nos espazos públicos de Silleda. De todas formas, recollimos algúns e elaboramos este vídeo que nos quedou moi aparente. Tamén, como conclusión, fíxosenos evidente o emprego masivo do castelán en todo tipo de rotulación e anuncios comerciais. Se isto, ademais non se acompaña, como acabamos de ver, dunha aposta normalizadora clara das administracións, temos o campo preparado para a substitución lingüística. O galego está ameazado pola lingua dominante, que ademais ten todas as ventaxas lexislativas. Pensamos que debemos promover e colaborar cos empresarios e comerciantes de Silleda para trasladarlles esta realidade e a importancia fundamental da súa colaboración para a visibilización da lingua galega.
Con este traballo certificamos que o estado social da lingua galega no concello non é bo. Un síntoma é a súa paixase lingüística. Isto lévanos a pensar que os prexuízos cos que se carga ao uso do galego están profundamente enraizados no noso entorno máis próximo, pero decatármonos desta evidencia é tamén o primeiro paso para establecer un proxecto de futuro para a normalización. Para o pasado deixamos os prexuízos e os modos de proceder antigos e irreflexivos respecto do uso da lingua galega.

Paisaxe lingüística. Vaos permanentes.

Neste vídeo aparecen fotos de vaos permaentes nas entradas dos garaxes en Silleda. Forman parte do traballo da paisaxe lingüística de Silleda realizado polo alumnado do IES Pintor Colmeiro no curso 2012-2013 co fin de comprobar a realidade lingüística do entorno e da importancia da colaboración na súa normalización.
A maior sorpresa que tivemos ao comprobar os resultados foi o obtido ao facer o estudo da distribución das linguas nos sinais das administracións. Supoñíamos que o uso do galego se aproximaría ao 100%, pero non foi así.
Ao revisar os datos comprobamos que a maior parte dos sinais administrativos monolingües en castelán son os referidos aos vaos de aparcamento das entradas dos garaxes, polo que sería relativamente sinxelo comenzar ca cambiar a situación.
Neste traballo recollimos un total de 39 fotografías de vaos, que representan prácticamente o 60% do total dos sinais en castelán. Por iso farémoslle unha proposta ao Concello para que cambie este tipo de sinais e para que os que se coloquen de aquí en diante teñan garantizada a súa emisión en galego. De facerse así sería ademais unha aposta moi visible para os veciños de Silleda. Ademais con este traballo pretendemos abrir unha porta de colaboración coa entidade local para establecer proxectos normalizadores

Paisaxe lingüística. Comercio

Neste vídeo aparecen moitas fotos de comercios de Silleda. Forman parte do traballo da paisaxe lingüística de Silleda realizado polo alumnado do IES Pintor Colmeiro no curso 2012-2013 co fin de comprobar a realidade lingüística do entorno e da importancia da colaboración na súa normalización.

Dos 602 sinais comerciais, 120 están en galego e máis do triplo, 384 en castelán. Outros 45 aparecen nas dúas linguas. Non fixemos ningunha análise sobre se hai predominancia dalgunha lingua nestes últimos sinais. En 25 sinais aparecen en inglés. Deles 12 son monolingües e no resto vén acompañada doutra(s) lingua(s). Temos tamén 30 fotos nos que tivemos problemas para etiquetar a lingua na que estaban redactados.
Chama a atención que estando asentados os comercios nun entorno galegófono os comercios respondan usando outra lingua que non é a ambiental. Esta gráfica pon en evidencia unha anormalidade que se non a percibimos como tal é por estaren moi asentados prexuízos que veñen de moi atrás.

Unha das consecuencias deste estudo é a evidencia da conveniencia de establecer acordos para unha planificación da normalización no entorno. Para iso puxémonos en contacto con ECOS (Asociación de empresarios e comerciantes de Silleda) e trasladámoslle os resultados deste estudo. Resulta que a asociación empresarial mantén o galego como lingua de comunicación social, tal e como fai tamén o Concello. Pola contra os resultados recollidos da paisaxe lingüística de Silleda ofrécennos un panorama completamente distinto, onde o castelán é a lingua hexemónica.
En moitos casos a cartelería dos comercios procede de marcas e axentes externos que emiten os seus sinais en castelán. Pensamos que compría que os comerciantes de Silleda reflexionasen sobre este feito para que a presenza do galego non se vexa aínda máis excluída polo que os invitamos a que as mensaxes de confección propia que emitan deberían facela en galego. Deste xeito compensaríase tan siquera cuns mínimos o percorrido paisaxístico polas rúas do noso entorno.

Aínda que o título desta epígrafe faga referencia ao comercio cómpre destacar que non só son responsables os comerciantes os responsables deste tipo de sinalización. Hai carteis como este que presentamos aquí, que puideron ser colocados por calquer cidadán. Isto sérvenos para insistir na necesidade de contar coa colaboración de todo o mundo para a normalización.

Paisaxe lingüística. Administracións

Neste vídeo aparecen moitas fotos de Silleda con soportes que son responsabilidade das administracións. Forman parte do traballo da paisaxe lingüística de Silleda realizado polo alumnado do IES Pintor Colmeiro no curso 2012-2013.

A maior sorpresa que tivemos ao comprobar os resultados foi o obtido ao facer o estudo da distribución das linguas nos sinais das administracións. Supoñíamos que o uso do galego se aproximaría ao 100%, pero non foi así.
Dos 143 sinais deste grupo, 67 (un 47%) estaban escritos en galego; 63 (un 44%) aparecían só en castelán e 8 (6%) nas dúas linguas. Isto revela que as autoridades no concello non estiveron realmente implicadas na normalización lingüística. A cidadanía silledense decátase simplemente paseando polas rúas máis céntricas da vila, que as administracións non apostan pola mesma lingua que usan os veciños. Isto non fai outra cousa que reforzar prexuízos polo que para o ben da normalización, precísase reverter esta situación.

Preséntase o problema de que facer para cambiar a situación. Ao revisar os datos comprobamos que a maior parte dos sinais administrativos monolingües en castelán son os referidos aos vaos de aparcamento das entradas dos garaxes, polo que sería relativamente sinxelo comenzar ca cambiar a situación.
Neste traballo recollimos un total de 39 fotografías de vaos, que representan prácticamente o 60% do total dos sinais en castelán. Por iso farémoslle unha proposta ao Concello para que cambie este tipo de sinais e para que os que se coloquen de aquí en diante teñan garantizada a súa emisión en galego. De facerse así sería ademais unha aposta moi visible para os veciños de Silleda. Ademais con este traballo pretendemos abrir unha porta de colaboración coa entidade local para establecer proxectos normalizadores

Abano literario

Se onte vos amosabamos o vídeo de recomendacións literarias entre alumnado de Forcarei e Silleda, hoxe traemósvos o abano lector que realizamos para a ocasión e que será repartido entre o alumnado durante esta semana. Como vedes, esta non é unha guía de lectura máis. Esta é unha guía de lectura para usar neses días de calor abafantes que todo o mundo agarda ansioso -nós non- para marchar á praia, á piscina, ao río... e falar dunha calor que derrete. Xa vedes, nós preocupámonos non só da vosa saúde mental, senón tamén da física, polo que vos ofrecemos un só produto con dobre indicación. Que máis se pode pedir?

E este é o resultado...

 
Instrucións de pregado Paso 1: Recortar o documento A3 ata ter unha elipse estrelada (é importante fixarse nas marcas que hai na cara interior do abano, na que están os libros) Paso 2: Coa cara principal cara arriba, dobrar ao medio en val de forma que a portada quede oculta. Paso 3: Abrir de novo e poñer a elipse cos libros cara arriba. Facer un dobre pregamento en val usando as marcas que viñan no documento inicial. Por suposto, é moi importante marcar ben os pregamentos. Doado, non?

Encontros coa poesía: Vázquez Pintor

Lucía e Rebeca, alumnas de 1º de bacharelato, tiveron a oportunidade de coñecer a Xosé Vázquez Pintor. O escritor foi tan xeneroso e amable que estivo en Silleda coas dúas alumnas, pasando unha tarde ben agradable.En palabras de Lucía:

  Pareceume unha boa idea dende o primeiro momento, xa que é unha boa maneira de achegarnos ao mundo da poesía e os seus autores. Foi moi agradable a experiencia de contactar cun autor coma Don Xosé e ensinarlle Silleda, onde nós vivimos, e onde el había tempo que non estaba. Despois de facerlle a entrevista gozamos nun dos bares de Silleda dun refrixerio e da súa compaña, así como tamén das anécdotas que nos foi contando co transcurso da tarde.

Encontros coa poesía: Chus Pato

 Este é o primeiro que  traballo dunha serie realizada polo alumnado de 1º de bacharelato realizado sobre a poesía galega e os seus autores.
Ánxela e Paula entregan coa publicación deste vídeo despois de coñecer a Chus Pato, estar con ela en Lalín e ler algúns dos seus poemas de diferentes libros. Escolleron un seu poema e levárono ao outro lado do Océano. Isto é o que nos din:

 Despois desta entrevista a Chus o que máis claro nos quedou foi o que é realmente a poesía, da cal descoñeciamos por completo o seu significado. É habitual o erro de atribuír a palabra poesía a sentimento, como se fosen sinónimas ou dependesen unha da outra, pero non, a poesía non só é sentimento, a poesía é unha arte que moi poucos poden puír e moi poucos poden desenvolver: chamamos poesía á arte da palabra. Evidentemente, un poeta non sente máis ca ninguén nin dunha maneira distinta, só que para expresarse reflicte a súa arte nun papel, pero non sempre deriva dun sentimento. Aprendimos que, verdadeiramente, só un pequeno colectivo é quen de ler poesía e de entendela como a pode entender o seu autor, por que? Polo léxico, pola expresión, pola maxia de combinar as palabras dun xeito axeitado no momento adecuado. Isto non significa que calquera de nós non poida ler poesía, todo o contrario. De feito a autora cóntanos que está totalmente de acordo coa idea de que profesores, autores, etc animen a ler poesía, sobre todo nos colexios, onde é moito máis fácil manexar medios de lectura. Contounos que a súa mente sempre está creando, cousa que é moi interesante, di que precisa un clímax e non sempre é doado atopalo pero que unha vez que a tranquilidade e a inspiración se apodera do seu corpo e da súa mente todo ó seu redor vai dirixido á poesía. Unha creación pode levar dende uns minutiños ata períodos de longos anos, segundo nos dixo. O importante é ter a certeza de que todo pensamento que invade a súa mente e lle produce unha inquedanza poida ser sinónimo de creación, de poema, de poesía. Por moito tempo que leves traballando nisto, nunca vas saber o tempo que pode levar unha obra xa que todo depende da inspiración e de chegar a ter a confianza de que chegaches a relizar un bo traballo. Chus deixounos claro que antes de rematar algo realiza moitos cambios e voltas pero chega un punto no que o ves e pensas: isto é o que quería! Na súa opinión, deberiamos estar máis educados de cara á poesía, xa que por iso mesmo temos dificultades para entender moitos autores, porque temos carencias á hora de recoñecer esta arte. Confesounos que sempre está lendo poesía pero tamén lle gusta moito a filosofía e isto é o que le ultimamente. Na nosa opinión é unha muller ben interesante e con moito que aprenderlle aos demais. Estámoslle moi agradecidas por brindarnos unha tarde ao noso carón, falando dun tema tan enriquecedor como é a poes

A paisaxe lingüística. Bases para a normalización do entorno

Onte, 18/06/2013, presentámos públicamente o resumo e as conclusión do traballo realizado polo alumnado de 4ºA para o ENDL sobre a paisaxe lingüística de Silleda á alcaldesa Paula Fernández e á presidenta da asociación de comerciantes e empresarios ECOS, Fátima Costoya. As dúas mostraron o seu interese polo tema e ofreceron colaboración e incluso propostas para avanzar na normalización.
No traballo explicamos en que consiste a paisaxe lingüística: investigar  a presenza escrita das distintas linguas nos espazos públicos. Nos vindeiros días publicaremos neste blogue varios vídeos relativos ao tema.
Os pasos que seguimos foron:

• Redactar un documento de traballo que nos servira para planificar o que tiñamos que realizar. Partimos dun artigo do profesor da Universidade de Vigo Miguel López Docampo, publicado no nº 33 dos Cadernos de lingua da RAG . Na medida do posible seguimos a metodoloxía alí indicada. Por exemplo, cada sinal considérase individualmente, aínda que haxa varios que pertenzan ao mesmo comercio. Nese documento establecimos tres grupos principais en que clasificar os soportes da escrita nos espazos públicos: aqueles que son responsabilidade das administracións, os pertencentes aos comercios ou particulares, e un último apartado no que se pretendían recoller as as pintadas e os graffitis.
•  O seguinte paso consistiu en percorrer varias rúas céntricas de Silleda sacando fotos . Fixémolo pola Avenida do Parque, a Rúa María Colmeiro, a Rúa Venezuela , a Rúa do Progreso e a Rúa H en dúas xornadas do mes de febreiro do 2013.
•  Establecimos varios grupos de traballo, repartindo entre eles as fotos recollidas. Realizamos un primeiro paso de depuración das fotos, eliminando algunhas ben por estaren repetidas, ben porque finalmente decidimos que non nos interesaban. Quedámonos así con 768 fotos. 
• Mediante un documento colgado na nube de Google Drive ao que tiñan acceso todos os colaboradores, etiquetáronse todas as fotos principalmente en dous campos. O primeiro deles facía referencia ao tipo de soporte que contiña a mensaxe fotografiada e o segundo á lingua ou as linguas nas que viña redactada.
•  Finalmente realizamos un traballo de reconto dos datos obtidos e elaboramos este informe no que se dá conta deles. Para acompañar este informe tamén se realizaron varios vídeos con parte das fotos recollidas.

O gato con botas (versión acomodada)

Antonio Reigosa estivo connosco hai algunhas semanas para inaugurar unha aula co seu nome. Daquela trouxéranos un conto, unha súa versión do clásico Un gato con botas. Xenerosamente ante unha petición, mandounos o texto que queremos compartir aquí:

O gato con botas (versión acomodada) por Antonio Reigosa O gato con botas retrata con requintada retranca a hipocresía da sociedade francesa dos tempos de Perrault, daqueles anos de finais do século XVII, como antes o fixera, entre os séculos XII-XIII, os autores do Roman de Renart. Unha crítica, ao meu entender, aplicable tamén á nosa sociedade actual. Lembrade que o conto fala dun muiñeiro que só ten para deixar por herdanza aos seus tres fillos, un muíño, un asno e un gato. E vai ser o irmán máis novo o que reciba o ben que en aparencia ten menos valor: o gato. Resulta que o gato non é un gato convencional. O gato resulta ser un fenomenal estratega, capaz de deseñar e liderar as tramas máis insospeitadas. O pobre mozo, outra non lle quedaba, decide atender as condicións que lle impón o gato, que non son moitas pois só pide unhas botas para calzar e un bolso para recoller o que vaia pillando grazas as súas mañas. O gato pide ser recibido polo rei para facerlle ver que o seu amo, a quen el chama para darlle importancia, Marqués de Carabás, é un gran señor que lle envía regalos, tal que perdices ou coellos (ou patrocinios e posibilidades de negocio, que para o caso viría sendo o mesmo). O gato, para entender mellor o seu oficio en léxico actual, practica o chamado cohecho activo, mentres que o rei do conto, aceptando os regalos, practica o chamado cohecho impropio. (E convén saber tamén, para entender mellor o conto, que no século XVII chamaban carabás a uns coches de cabalos, pechados coma gaiolas, con capacidade para vinte persoas, e que usaban os que querían aparentar pertenza á nobleza cando viaxaban de Paris a Versalles). Volvemos ao conto. Cando o rei parece convencido de que o tal Marqués de Carabás non só existe, senón que é un gran señor, rico e poderoso, o gato con botas refina a estratexia e fai que o rei e o suposto Marqués de Carabás coincidan nunha cacería en Botsuana (digo, perdón, nun paseo pola beira do río). O falso marqués, por consello do líder da trama, o Gato con Botas, ten que simular que afoga no río (aínda que este encontro podería ter lugar tamén nunha estación de Servizo de Guitiriz, pero Perrault escolleu unha paisaxe máis bucólica) e xusto cando o rei pasa por alí na compaña da súa filla, o falso marqués pide auxilio, e o rei, ao saber polo gato de quen se trata, manda que lle axuden e que o salven. Aquí é cando coinciden as miradas do falso marqués e da princesiña. Como poden supoñer, houbo amor a primeira vista, aínda que aclaro que nos contos, e tamén máis veces das que se pensa na vida real, a princesiña representa un bocado gorentoso para abrandar as vontades do macho da especie. Por exemplo, se lle queremos facer caso a unha lenda moi actual, podemos dicir que a princesiña fai o papel da coca-cola, tan poderosa que pode desenferruxar un parafuso, modesto utensilio que no conto interpreta o falso marqués. O resto do conto, como moi ben saben, vai caendo polo propio peso. Ao gato xa só lle quedan por dobregar, ou sexa, por coaccionar, uns cantos individuos para que simulen que son empregados do falso marqués de Carabás, para que mintan no seu favor. E para rematar queda un gran engano que se parece un mundo a unha noticia dun meses atrás. O gato con botas reta a un ogro a que se transforme en diversos animais para ao final pedirlle que se transforme en Rato. E Rato, o que antes fora un ogro das finanzas mundiais, cae na trampa e acaba morrendo devorado polo gato. O gato apropiase das torres do ogro (chamdas Torres de Bankia) e das súas posesións, sen distinguir nin separar os activos tóxicos dos purificados. Aquel rapaz, aquel mozo muiñeiro (que podería ter sido tamén xogador de balonmán) era agora un señor rico e poderoso. Hai outro momento no conto, no que se pronuncia unha frase memorable que se parece moito a unha historia real que todos coñecemos. Nun momento dado dille o rei ao duque de Palma(digo, ao falso marqués de Carabás): —Meu querido marqués de Carabás; se non chegas a ser o meu xenro será porque non queres! E o falso marqués e a princesiña casaron, e comeron perdices, e viviron felices ata moito máis adiante que foi cando sucedeu a segunda parte deste conto, que non llela conto, primeiro porque vostedes xa a coñecen, e segundo, porque tampouco llela podería revelar aquí en público pois está baixo segredo de sumario. O que si é certo é que o falso Marqués de Carabás quedou coma un Campeón. E o rei tamén, aínda que pediu perdón e dixo que non volvería a suceder. Pero …

Encontros coa poesía: Antía Otero

Viaxe de ida e volta

Cando este curso sentamos a planificar, deseñar e cavilar novas –e vellas- actividades que fomenten o uso da nosa lingua, a consideración e a estima, démonos conta de que ata o momento tiñamos un oco, un baleiro que era necesario encher dalgún xeito: colaborarmos con outro centro máis ou menos próximo. Se Lalín –por afinidade- parecíanos pouco axeitado, diriximos a nosa mirada a Forcarei, un centro pequeno do rural que pode ter características máis ou menos semellantes a nós: un alumnado galego-falante na súa maioría que vai castelanizándose coas novas promocións. A este interese inicial sumouse a sempiterna preocupación polo fomento da lectura. Reunidos ambos equipos tivemos unha idea xenial: converter ao noso alumnado en amigo invisible virtual. E dunha idea xeral, global, fomos amañando e acoutando ata converter a inspiración en feitos: dez alumn@s de Forcarei recomendan libros a dez alumn@s de Silleda e viceversa. Xa vedes como as lecturas tamén viaxan en tren de ida e volta!

Tríptico de Silleda para Agustín Fernández Paz

Co gallo da inauguración dunha aula co nome do escritor Agustín Fernández Paz, o alumnado de 2º da ESO do IES Pintor Colmeiro, que duranto e curo leu boa parte da súa obra, quixo facerlle unha guía dos principais lugares para visitar no concello de Silleda.

Aula Agustín Fernández Paz

Aula agustín fernández paz from As Ferreiras Silleda

Agustín Fernández Paz esitvo connosco vía skype este pasado mércores 12/06/2013. E claro, inauguramos unha aula co seu nome. Nesta presentación explicamos como se desenvolveu a xornada.
O escritor agarimounos co seu saber, os seus libros, as súas películas e as súas vivencias. Para todos os que queirades ampliar a xornada vivida con el, podedes visitar o seu portal de internet, de certo que non vos arrepentiredes.
Esta será a última placa que colocaremos neste curso nomeando as aulas, e pensamos que cumprimos suficentemente coas expectativas previstas a principio de curso, cando se aventurou esta proposta do equipo de normalización.
Queremos agradecer a todos os escritores a súa presencia; estarán sempre connosco nos corredores do noso centro.

Silleda explicada a Agustín Fernández Paz.2

Velaquí outra invitación que lle trasladamos a Agustín Fernández Paz sobre o concello de Silleda o día en que inauguramos a aula que leva o seu nome

Silleda é un concello situado en Pontevedra, na comarca do Deza, a 40 km de Santiago de Compostela. Dos seus múltiples lugares para visitar, no centro urbán están as Pedrosas, un bonito parque no cal se pode gozar paseando con tranquilidade, ou simplemente observar a natureza en todas as estacións do ano. Outro parque é o da Igrexa. Para alegría dos rapaces, ambos teñen divertidos tobogáns e barras. O parque da igrexa siempre está cheo de vida, con rapaces patinando ou señores parolando, pero sen resultar bulicioso. Un lugar de máis interese histórico serían os Castros de Toiriz, os impresionantes restos encóntranse nun terreo rebosante de verde natureza, e outra das súas vantaxes é que é de fácil aceso. O cansancio ocasionado polas diversas visitas pode remediarse hospedándose no mosteiro de Carboeiro, ao que tamén se lle podería agregar a etiqueta de lugar de interese. Un dos mellores meses par avisitar Silleda sería xuño, xa que unha das principais atraccións turísticas do pobo, a Semana Verde, pódese encontrar prácticamente de todo e é feamosa ata o punto internacional Ou ir ata o campo da Saleta, en siador, para a Romaría do Rapaz, con atraccións, talleres, desfiles e música, todo gratuito. Pero Silleda tamén ten tesouros naturais, nas súas parroquias pódense contabilidzar 18 saltos de auga. O máis famoso é a Fervenza do Toxa, en Pazos. Unha das cataratas mási famosas de Galicia con 30 m de caída e un entorno natural dun gran valor paisaxístico. Aínda que máis pequen, non podemos esquecernos da catarata de Grava, que en realidade son dúas: a de Santa Mariña de Arriba, creada de modo artificial para o seu aproveitamento na centralhidroeléctrica de Santa Mariña, unha das primeiras de Trasdeza coñecida polos vecinos como “a fábrica da luz”. E a de Santa Mariña de Abaixo, unha pequeña fervenza de varios saltos. E ao marchar non esqueza de levar uns melindres de Silleda!

por Mariña Castro, de 2ºA

Silleda explicada a Agustín Fernández Paz

Agustín Fernández Paz esitvo connosco vía skype este pasado mércores 12/06/2013. E claro, inauguramos unha aula co seu nome. Ademais o alumnado de 2º da ESO quixo explicarlle ao escirtor como é o noso concello. Velaquí unha das descricións:

Silleda é un pobo situado a 35 km de Santiago de Compostela aproximadamente. Se vostede visita Silleda non pode marchar sen botar un ollo ás diferentes riquezas que esta vila posúe. O máis importante destino turístico da zona é a Fervenza do Toxa, cualificada como a máis alta de Galicia, na que poderá pasear polas diferentes rutas ao lado do río, comer a carón da fervenza ou mesmo se é capaz, meter os pés na auga conxelada dorío Toxa. Cando se vai alí un séntese coma noutro mundo, unha sensación de ledicia, soidade e liberdade ao mesmo tempo apodérase do teu corpo. Outro lugar que non podes deixar sen visitar é o Mosteiro de Carboeiro, aínda que este non se fixo por sió, fixo falta a man do home. Está rodeado de extensas zonas verdes, montes e un río, e tamén consta dun pombal e dunha fermosa ponte románica. Pero isto non é o único que hai en silleda. A parte de dita fervenza hai moitas outras, como a de Férveda, e algún pozos máxicos, non tan coñecidos pero igual de sorprendentes. Xa meténdonos no casco urbano do pobo podemos disfrutar dos parques que este posúe, como o da Igrexa ou o das Pedrosas, e quedarse abraiado coas incribles vistas que se ven dende os Castros de Toiriz, outro lugar de interese. Silleda tamén está chea de festas, como a do Lacón ou a Romaría do Rapaz, que se enchen de xente todos os anos. Aínda que, sen dúbida, o acontecemento máis importante é a semana Verde, declarada como Feira Internacional de Galicia. A Feira tn toto o que nos poida itnersar: animais, productos agrícolas, alimento de todo tipo, etc. Isto é silleda, un pobo galego cheo de cultura.

por Juan Ares Pérez, 2ºA

Aula Fina Casalderrey: o vídeo

Durante este trimestre que unha das principais actividades do Equipo de Normalización e Dinamización Lingüística foi o fomento da lectura entre o alumnado. Para materializar o proxecto lemos a obra dun autor que logo nos visitará e inaugurará unha aula co seu nome. O luns pasado foi o turno de Fina Casalderrey, quen tamén tivo a xenerosidade de achegarse ao noso centro para agasallar ao alumnado coa súa presenza. Xa vos amosamos aquí as fotos. Arestora, e grazas novamente á xenerosidade do compañeiro Xosé Fuentes e a súa cámara, temos testemuño do traballo dun alumnado que estivo disposto a quedar sen recreos para ensaiar as obras de teatro que serviron de homenaxe á escritora.
Quen me quere adoptar? foi convertida en obra de teatro con monicreques, O meu avó é unha gata serviu para unha pequena montaxe e por último Xela volveuse vampira foi convertida en canción. Case nada!

Aula Fina Casalderrey

Xa temos outra aula con nome propio. Neste caso a correspondente a 1º ESO - A.
Nesta ocasión quen nos prestou o seu nome foi a escritora Fina Casalderrey, quen tamén tivo a xentileza e a xenerosidade de se achegar ao noso centro este pasado luns 02/06/2013.

Dúas bágoas por máquina

Fina Casalderrey_Máquina_1º A Copy by As Ferreiras Silleda

Fina Casalderey é unha das autoras de referencia na LIX. Estivo no IES Pintor Colmeiro o 03/06/2013 para inaugurar unha aula co seu nome. O alumnado de 1ºA do curso 2012-13 agasallouna con este álbum ilustrado do seu libro "Dúas bágoas por máquina" editado por Xerais que foi premio Merlín 1991.

Os monicreques do Paporrubio

O galiñeiro de Luchi from No Majors on Vimeo.

Paporrubio from No Majors on Vimeo. Estes días atrás tivemos no centro un Obradoiro de Monicreques para 1º de ESO impartido por Luchi. O alumnado pasouno xenial, aprendeu moitísimo, e o profesorado quedou encantado con este profesional sincero e divertido que nos deu unha lección de xenerosidade. Contounos que tiña unha empresa, "Paporrubio" que leva todo tipo de xogos populares e onde combina narración, música, xogo... O curso próximo, se superamos a crise económica, é o noso desexo contratalo, posto que estamos certos de que será unha das mellores actividades que poidamos desenvolver.

Resalgario

Antonio-Reigosa-Resalgario-1º-ESO-22-maio-2013 Copy by As Ferreiras Silleda

"Resalgario" é un libro de Antonio Reigosa editado por Xerais. Pero o que temos aquí é a versión que os alumnos do IES Pintor Colmeiro (SIlleda) fixeron nun álbum ilustrado que lle regalaron ao autor con motivo da súa visita o 22/05/2013 ao centro. Durante esa visita inauguramos unha aula co nome do escritor.

O noso álbum do "Misterio das badaladas"

Xabier Docampo_album_O misterio das badaladas_1º B by As Ferreiras Silleda

Esta é a versión que o alumnado de 1ºB fixeron do libro "O misterio das badaladas" de Xabier Docampo. Entregáronllo o 13/05/2013, o día que o escritor visitou o noso centro e inaugurou unha aula co seu nome. Debido ao frenético traballo que estamos a realizar no Equipo de Normalización, tardamos un par de semanas en colgalo no blogue e non sabemos como, pero este traballo do noso alumnado xa leva máis de 1.000 visitas.